wyjade.pl

Białowieża to turystyczna wieś będąca sercem Puszczy Białowieskiej. Spina wszystko, co w regionie najcenniejsze – unikatową przyrodę oraz piękno podlaskiej kultury. Białowieżę okala pierścień Puszczy Białowieskiej – to nizinny kompleks leśny, rozciągający się po obu stronach białorusko – polskiej granicy, wpisany przez UNESCO na Listę Światowego Dziedzictwa Ludzkości, a w którym zachowały się ostatnie fragmenty lasu o charakterze naturalnym. Białowieska knieja odznacza się dużym stopniem naturalności: niespotykana nigdzie indziej bioróżnorodność, bogactwo flory i fauny oraz górujące nad poszyciem leśnym potężne, liczące nawet 500 lat drzewostany czynią to miejsce niezwykłym. Puszcza Białowieska – miejsce odpoczynku królów i książąt polskich (puszczańska knieja gościła m.in. Stefana Batorego, Władysława Jagiełło i Zygmunta Augusta), po dziś dzień kusi spragnionych oddechu od codzienności.

Krajobraz leśny Puszczy Białowieskiej kryje niezwykłe skarby w postaci rzadkich okazów flory. Jej najcenniejsze obszary będące pod kloszem Białowieskiego Parku Narodowego, wyglądają niezwykle dziewiczo, jest to bowiem jeden z najstarszych parków narodowych w Polsce. W roku 1979 park został wpisany na listę UNESCO, właśnie ze względu na dzikie walory przyrodnicze, będące skarbem narodowym wymagającym nadzwyczajnej ochrony.

Dzięki intensywnej ochronie przetrwały tutaj liczne gatunki organizmów roślinnych, które gdzie indziej już dawno wyginęły. W porównaniu z innymi lasami, lasy Puszczy Białowieskiej cechuje stosunkowo dobry stan zachowania drzewostanów pochodzenia naturalnego. Aż 40 % całej powierzchni lasu zajmują drzewostany w wieku przekraczającym 80 lat.

W puszczy dominują grądy. Zajmują one 47% powierzchni leśnej. Bory zaś zajmują 37%, a podmokłe lasy liściaste i mieszane około 14,5% powierzchni. W skład drzewostanu wchodzą przede wszystkim świerk pospolity , plasujący się przy 26%, sosna zwyczajna 24%, olsza czarna 17%, dąb szypułkowy 12%, oraz brzozy zachowane w 11%. Domieszkę stanowią też jesion wyniosły, lipa drobnolistna, klon zwyczajny, topola osika i wiązy.

To tutaj rośnie również najsłynniejszy z dębów Polskich – Dąb Jagiełły, nazwany od imienia króla, który prawdopodobnie spędzał tutaj czas przed łowami. Niegdyś jak na dąb rosnący w Puszczy Białowieskiej miał on duże konary i sporą koronę. Kilka lat przed wywróceniem w czasie wichury utracił swój konar. Obecnie można oglądać w Białowieskim Parku Narodowym jego rozkładający się pień.

Z pośród wszystkich roślin Puszczy Białowieskiej najliczniejszą grupą są definitywnie rośliny naczyniowe. Występuje ich tutaj ponad tysiąc gatunków. Około 20 gatunków paproci, 6 gatunków widłaków, 7 gatunków skrzypów, 54 gatunki z puli wątrobowców. Samych mchów jest aż 200 gatunków. Mszaki i porosty, które dawniej były bardzo daleko rozprzestrzenione, przetrwały jedynie w obrębie Puszczy Białowieskiej, bowiem można je dostrzec tylko tam, gdzie las zachował swoją pierwotność, nie został narażony na działalność gospodarki ludzkiej. Taki gatunek roślin ściśle związany jest z martwym drzewostanem, którego w puszczy nie brakuje. To właśnie obecność mchów świadczy silnie o unikatowości Puszczy i silnej ochronie jej zasobów naturalnych.